Bolesław Biegas

Bolesław BIEGAS (1877 - 1954)

Bolesław Biegas, właściwie Bolesław Biegalski (ur. 29 marca 1877 w Koziczynie koło Ciechanowa, zm. 30 września 1954 w Paryżu) – polski rzeźbiarz, malarz i dramatopisarz.

Jeden z najbardziej oryginalnych polskich rzeźbiarzy osiadłych w Paryżu. Urodzony w chłopskiej rodzinie, rozpoczął naukę rzeźby w latach 1895–1896 dzięki wsparciu księdza Aleksandra Rzewnickiego; lekcje pobierał u snycerza Antoniego Panasiuka prowadzącego w Warszawie pracownię sztuki kościelnej. Swe umiejętności warsztatowe rozszerzył studiując w latach 1897–1901 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Alfreda Dauna i Konstantego Laszczki. W 1901 został wydalony z uczelni za rzeźbę "Księga życia", którą otaczała atmosfera skandalu. W tymże roku wziął udział w X Wystawie Wiedeńskiej Secesji. Dzięki stypendium warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych wyjechał do Paryża, gdzie – z przerwami na wyjazdy do kraju – pozostał do końca życia.

Początkowo kontynuował studia w École des Beaux-Arts, lecz wkrótce rozpoczął samodzielną działalność artystyczną. Brał udział w Salon des Indépendants (1906–1910, 1920–1923, 1925), Salon d'Automne (1910, 1913, 1919) i Salon Société Nationale des Beaux-Arts (1902, 1908, 1913, 1926, 1927). Indywidualne wystawy artysty odbyły się w paryskiej Galerie A. Seligmann (1911, 1925), Galerie Bernheim-Jeune (1929) i Galerie Arts et Artistes Polonais (1932), oraz w londyńskiej Arlington Gallery (1930). Od 1902 prezentował swą twórczość w kręgu paryskiego czasopisma "La Plume". Swe prace pokazał ponadto w Petersburgu (1903), Kijowie (1905), Rzymie (1911) i Amsterdamie (1911).

Malarstwo zaczął uprawiać ok. 1900 za namową Stanisława Wyspiańskiego. Inspiracje czerpał z symbolistycznej sztuki G. Moreau i A. Böcklina; wczesne prace artysty odzwierciedlają także fascynację sztuką Wyspiańskiego i dekoracyjnością falistej, giętkiej linii okresu secesji (ADAM, ok. 1907). Oryginalną formułę obrazowania wniosły jego "portrety sferyczne" będące próbą harmonijnego połączenia przestylizowanego wizerunku ludzkiego z abstrakcyjną ornamentyką, wpisania ludzkiej postaci w gęstą siatkę biegnących po łukach linii i przecinających się płaszczyzn ("Pamiątka").

We wczesnych latach 1920. Biegas stworzył cykl dwudziestu ośmiu olejnych obrazów o onirycznym charakterze i erotycznych podtekstach zatytułowany "Mistyka nieskończoności", który zaprezentował w 1925 r. w Galerie André Seligmann w Paryżu.
Kontynuację "Mistyki nieskończoności" stanowiła seria "Sławni ludzie" z lat 1930-ych, ukazująca w nokturnowym otoczeniu imaginacyjne wizerunki wielkich twórców kultury, m.in. Szekspira ("Szekspir", ok. 1930), Byrona, Shelleya, Miltona, Waltera Scotta, Oscara Wilde'a i Chopina.