Hubert Daniel Gąsiński urodzony w 1977 roku należy do grona młodych artystów-samouków, ukształtowany bogatym doświadczeniem korporacyjno-bankowym.
Jego twórczość, pozornie wpisująca się w kanony prymitywizmu bądź nurtu sztuki naiwnej, w rzeczywistości jest przepełniona głęboką symboliką i ukrytymi znaczeniami.
Gąsiński w sposób nieoczywisty przekazuje radość i uśmiech. W przemyślanej formie obdarowuje arbuzem obrazującym urodzaj i pomyślność.
W najsłynniejszej pracy „Luzik arbuzik” celowo przenosi na płótno trud i złożoność pracy w instytucjach finansowych, w formie której prostota wyrazu może być dla wielu zaskoczeniem. Kreowanie dysonansu poznawczego jest częstym narzędziem stosowanym przez tego artystę, mającym na celu skłonienie odbiorcy do głębszej refleksji nad wieloma sprawami codzienności.
Główny konstrukt myślowy, który był motorem w tworzeniu „arbuzika”, to kontestacja etosu pracy i skierowanie uwagi odbiorcy na egzystencjonalne „tu i teraz”.