Życiorys
Igor Mitoraj (ur. 26 marca 1944 w Oederan, zm. 6 października 2014 w Paryżu.)
Urodził się w 1944 w Oederan w Rudawach jako syn deportowanej polskiej robotnicy przymusowej i francuskiego jeńca wojennego, oficera Legii Cudzoziemskiej. Po zakończeniu wojny matka wraz z synem powróciła do Polski, do swoich rodziców. Dzieciństwo i młodość Mitoraj spędził w miejscowości Grojec. Po ukończeniu Liceum Plastycznego w Bielsku-Białej wstąpił w 1963 na Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie studiował malarstwo pod kierunkiem Tadeusza Kantora. W 1968, po studiach wyjechał do Paryża studiować w École nationale supérieure des beaux-arts. Zmarł 6 października 2014 w Paryżu.
Początki kariery artystycznej
Mitoraj wyjechał z Polski od razu po studiach w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie studiował malarstwo u Tadeusza Kantora, do Paryża. Zaczynał tam jako malarz i grafik, miał wystawę[2] w galerii La Hune w Dzielnicy Łacińskiej, związanej z księgarnią o tej samej nazwie (1976).
Rok później zajął się rzeźbą. Wkrótce potem otrzymał propozycję przygotowania wystawy dla galerii ArtCurial w Paryżu, prowadzonej przez bratanka ówczesnego prezydenta Francji, Mitteranda. By przygotować prace do tej wystawy, Mitoraj wyjechał na rok do centrum artystycznych odlewni pracujących w brązie oraz kamieniarzy pracujących w marmurze w Pietrasanta, we Włoszech. Tam powstały pierwsze brązy Mitoraja, oraz pierwsze monumentalne rzeźby z białego marmuru z pobliskiej Carrary.
Odkrycie rzeźby
Rzeźba Igora Mitoraja w Hadze (Scheveningen)
Od momentu wystawy ArtCurial w 1977 rzeźby i rysunki Igora Mitoraja pokazano na 120 wystawach indywidualnych na całym świecie. Jego rzeźby, często gigantycznej wielkości, stoją w reprezentacyjnych punktach wielu miast – m.in. w Paryżu na La Défense oraz w Rzymie, Mediolanie, Lozannie, Londynie, Krakowie, Scheveningen koło Hagi, w USA i Japonii.
Działalność
Igor Mitoraj dzielił swój czas pomiędzy Paryżem i Pietrasanta, gdzie od 1983 roku miał swoją pracownię[3]. Wiele z jego rzeźb powstawała potem z glinianego lub gipsowego oryginału, w odlewniach i pracowniach kamieniarskich Pietrasanty, które pracują od setek lat tymi samymi metodami. Mitoraj wzorował się na twórczości Michała Anioła i Antonia Canovy. Samouk w dziedzinie rzeźby, Mitoraj odwoływał się do warsztatu przeszłości, cały czas poszukując nowej estetyki, która by oddawała czas, w którym żyje
Ten artykuł od 2012-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
.
5 października 2005, podczas uroczystości w krakowskim magistracie został uhonorowany przez ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[4].
Postanowieniem z 24 kwietnia 2012 r. „za wybitne zasługi dla polskiej i światowej kultury, za osiągnięcia w pracy twórczej i artystycznej” został przez prezydenta Bronisława Komorowskiego odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[5]. Uroczystość uhonorowania odbyła się 3 maja 2012[6].
Sztuka Mitoraja
Rzeźba Igora Mitoraja w Madrycie
Galeria
Rzeźba Mitoraja w Walencji
Anielskie drzwi w Kościele Matki Bożej Łaskawej w Warszawie
Mitoraj I.
Rzeźba Igora Mitoraja w Bazylice Matki Bożej Anielskiej i Męczenników w Rzymie
Ikar, tempio della Concordia, Agrigento
Głównym tematem rzeźb Mitoraja jest ludzkie ciało, jego piękno i kruchość, a także głębsze aspekty ludzkiej natury, które pod wpływem czasu i okoliczności ulegają wynaturzeniu. Odwołując się, nawet dosłownie (niekiedy już w tytule rzeźby: Ikar, Tyndareus, Centauro, Eros, Mars, Gorgona, Paesaggio Ithaka), do mitologii lub historii Grecji i Rzymu, niejako „cytuje” piękno i idealne proporcje rzeźb klasycznych, jednocześnie uzmysławiając odbiorcy ich ludzką naturę i niedoskonałość poprzez umyślne spękania i uszkodzenia powierzchni posągów, a nawet powalenie ich na ziemię. Mityczni bohaterowie, zranieni, niedoskonali patrzą niemo na widza pustymi oczodołami, często zakryci całunami, niczym istoty ranne lub kalekie, niejednokrotnie niemi – z ustami zakrytymi tkaniną. Styl Mitoraja polegający na interpretacji antyku z wprowadzeniem wyraźnych akcentów nowoczesności, jest obecnie rozpoznawany przez miłośników sztuki na całym świecie. Elementem charakterystycznym prac Mitoraja są usta, które zawsze mają kształt ust autora i stanowią nieformalny „podpis” rzeźbiarza na dziele
Wybrane wystawy
1976: pierwsza indywidualna wystawa malarstwa i grafiki w Galerie Le Hune w Paryżu
1977: indywidualna wystawa rzeźb i biżuterii z brązu w ArtCurial w Paryżu przy Av. Matignon
1986: zaproszenie na 42. Biennale w Wenecji
1989: wystawa w New York Academy of Art
1999: wystawa w Museo Archeologico oraz w Ogrodach Boboli we Florencji
2001: wystawa w Muzeum Olimpijskim w Lozannie
2003: wystawa na placach miast Polski – Rzeźby i rysunki Igora Mitoraja: Poznań (7 września – 5 października 2003)
2004: 56 klasycznych rzeźb Mitoraja, wykonanych z brązu, żeliwa, białego i czarnego marmuru oraz terakoty, 36 rysunków artysty z lat 1976-2001 oraz 14 rzeźb z brązu wystawionych na Rynku Głównym, Kraków (17 października 2003 – 25 stycznia 2004); Warszawa (11 lutego – 25 kwietnia 2004)
Rzeźby w plenerze
Santa Cruz de Tenerife – „Per Adriane”
Paryska dzielnica La Défense (wejście do Uniwersytetu) – Ikaria, Wielki Toskańczyk, Tyndareos
Park Olimpijski w Lozannie – Corazza
Piazza Monte Grappa w Rzymie – Bogini Rzymu
Abuta na Hokkaido – Tsuki-no-hikari (Światło księżyca); repliki dzieła stoją też w Londynie (przed British Museum), w Scheveningen (na wydmach, w pobliżu muzeum Beelden aan Zeee) i w Poznaniu.
Mediolan – Fontanny Centaura
Bazylika Santa Maria degli Angeli e dei Martiri w Rzymie – wrota do świątyni