ZBIGNIEW LEUSZNIEWICZ

ZBIGNIEW LEUSZNIEWICZ

Życiorys artystyczny
Malarstwo Zbigniewa Leuszniewicza mieści się pomiędzy przedstawicielami ruchu kubistycznego, dadaistycznego, które reprezentowane były np. przez Pabla Picasso a skarykaturyzowanym światem przedstawianym przez wybitnego przedstawiciela polskiego malarstwa, jakim był prof. Eugeniusz Markowski.

Iluzoryczne odzwierciedlenie rzeczywistości, wydobycie geometrycznej struktury przedmiotów, niejednokrotnie odrzucenie perspektywy, a potem nadanie jej elementów własnej wizji artystycznej jest podstawą malarstwa Zbigniewa Leuszniewicza.
Tak jak najsłynniejsi przedstawiciele kubizmu, przedstawia postaci ludzkie, ale generalnie tematem są martwe natury.
Niezwykła swoboda twórcza, posługiwanie się absurdem, zabawą, dowcipem, to charakterystyczne cechy malarstwa Zbigniewa Leuszniewicza, co podobnie jak w dadaizmie, jest wyrazem stanu umysłu artysty, jego postawy i poglądu na świat.

W swoich obrazach przedstawia groteskowy i wyraźny kontrast pomiędzy techniką a niezmiennością prymitywnych i elementarnych pasji i instynktów ludzkich.

Zbigniew Leuszniewicz urodził się w 1946 w Warszawie. W latach 1967-1973 studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Grafika użytkowa u prof. Juliana Pałki, specjalizacja - ilustracja książkowa i plakat. Malarstwo u prof. Jerzego Tchórzewskiego. Dyplom w 1973 roku.