Katarzyna Czajka

Katarzyna Czajka (ur. 28 lipca 1959), członek Związku Artystów Plastyków Polska Sztuka Użytkowa, od najmłodszych lat przejawiała zdolności plastyczne. Sytuacja życiowa uniemożliwiła jej wybór studiów zgodnych z zainteresowaniem i zmusiła do podjęcia innej drogi zawodowej. Jednak pasja tworzenia towarzyszyła jej stale, pozwalając wykreować określony proces twórczy, który doprowadził do tworzenia różnymi technikami, ale zawsze z konsekwencją dążąc do przekazania przesłania, jakie sobie zamierzyła. Poznała proces tworzenia witraży, które przez światło i kolor zawsze ją fascynowały. Jednak dopiero pobierając nauki w pracowni profesora Stanisława Tworzydło, poznała tajniki malowania, rzeźbienia ceramicznego, estampażu i wiele innych technik, które dały jej szerszy pogląd na sztukę. Pobierała nauki rysunku w pracowni Doroty Łacek-Gorczycy i Marzeny Turek-Gas.
Początkowo tworzenie szklanych rzeźb, manekinów stało się jej największą pasją. Czerpiąc z XIX-wiecznej metody Louisa Comfort Tiffany’ego - swojego przewodnika po sztuce, zmieniła spojrzenie na ten rodzaj sztuki.
Katarzyna Czajka z wnikliwością lubi wpatrywać się w prace Marca Chagalla. Podobnie jak ten wielki twórca, artystka rozumie znaczenie szkła i przenikającego przez nie światła.
Fascynuje ją twórczość Tamary Łempickiej, której motto często powtarza „Żyję na marginesie
społeczeństwa, więc reguły normalności nie mają do mnie zastosowania”. Używa w swojej twórczości multiplikacji, jak Magdalena Abakanowicz, dając jednak swój mocny sygnał nie zgadzania się na obecny porządek świata lub jej nie pasowania do niego.
Wielu twórców miało wpływ na działania artystyczne Katarzyny Czajka, a wśród nich również Pablo Picasso, kiedy mistrz przenosił w stylu kubistycznym kształty trójwymiarowe na dwuwymiarowy plan, czy Chuck Close, gdzie każdy maleńki fragment dzieła staje się osobnym obrazem. Nowatorstwo i unikalna wartość witraży Katarzyny Czajka wyraża się przede wszystkim w tym, że zaczęła tworzyć prace trójwymiarowe, przestrzenne, rozświetlone. Forma i technika, jakiej używa jest niezwykle czasochłonna. Mimo to artystka ma na swoim koncie wykonanie ponad dwudziestu manekinów. Manekiny to dzieła najbardziej osobiste, głęboko odwołujące się do życia i roli kobiety w społeczeństwie. Prezentuje je jako Ożywioną Instalację Manekinów dając przekaz, jak bardzo ważne jest, abyśmy nie stali jak słupy soli, tylko patrzyli na siebie nawzajem, na nasze potrzeby i działali razem. Protestuje przeciwko samotności i bezradności człowieka w tłumie.

Katarzyna Czajka jest artystką tworzącą dzieła mocno zaangażowane społecznie. W konsekwencji
swoich działań w pewnym momencie dodatkowo poświęciła się działalności charytatywnej. Założyła Fundację Godnie Żyć, zorganizowała Konkurs Miss po 50ce, aktywizujący społecznie i zawodowo osoby zagrożone wykluczeniem zawodowym i społecznym. Napisała książkę „Zostać miss… miss po 50ce”, opisując historie spotkanych kobiet, które przeszły swoją drogę ku lepszemu życiu. Pomaga osobom bezdomnym oraz Polakom z Donbasu.

Katarzyna Czajka od lat poszukuje formy, dla wyrażenia istoty człowieczeństwa i bycia sobą mimo wszystko. Zwraca uwagę na los każdego człowieka w powiązaniu ze społeczeństwem. Poprzez multiplikację swoich prac wręcz krzyczy, wzywa na pomoc, ale ona nie nadejdzie z zewnątrz. Twierdzi, że ona jest właśnie w nas, tylko jak ją znaleźć?...
Jej prace to sztuka adoptowalna i tak ją wprost należy traktować.
Jest autorką nowej książki pod roboczym tytułem „Książka o miłości-kolor czerwony”, w której opisuje historię dwóch kobiet, kumulując w tych postaciach wiele historii, które usłyszała od napotkanych ludzi. Lubi słuchać, ale ma przesyt tzw. „złych” wieści. Opisuje spotkanych ludzi, związanych z kulturą i sztuką, pod wspólnym tytułem: „Najlepsze z życia”, wydanych przez MMK. Rozpoczyna prace nad nowym projektem ‘Warszawa i ja” jako współtwórca strony promującej Warszawę, warszawiaków i osoby przybywające do stolicy Polski.

Jednocześnie maluje z miłości do ludzi, co jest wynikiem jej przemyśleń na temat niesprawiedliwości społecznej, smutku nad stereotypowym myśleniem o ludziach, którzy sobie nie radzą w życiu, nad odrzuceniem i … szczęściem.

Tak stworzyła kolekcję czerwonych obrazów olejnych „Z miłości do…” ( 2015) prezentowanych już wielokrotnie w kilku miejscach w Warszawie. Wychodzi ze swoją sztuką do ludzi, wielokrotnie prezentując ją w nietypowych miejscach, nawet na ulicy.

„Garbus-dzieci kwiaty” - rozpoczęty szklany samochód, to jej wielkie dzieło, poprzez które prosi, aby świat na chwilę stanął. Widzi jak świat pędzi i nie zgadza się z tym kierunkiem. Chce powrotu do dawnych wartości. Chce, aby to znowu człowiek był najważniejszy.

Serią „Pokochać siebie” ( 2016), jaką stworzyła malując samą siebie, pragnie przekazać społeczeństwu, że potrzebne są zmiany, ale każdą zmianę należy rozpocząć od siebie. Początkiem tych zmian ma być właśnie pokochanie siebie, zaakceptowanie siebie, nawet z wadami, z przywarami i dopiero potem praca nad sobą, a nie najpierw „nad innymi”.

Wiosną 2016 r. zakończyła prace - trwające niespełna rok - nad serią 100 obrazów olejnych ( wielkość każdego obrazu 130x160 cm) przedstawiających kwiaty polskie w kolorach przeważających bieli i czerwieni. Zafascynowana twórczością Chucka Close, odwraca sytuację - maluje 100 obrazów, które zestawia w jeden wielki obraz zatytułowany „Biało-czerwona miłość Katarzyny Czajka – przemyślenia”.
Wydźwięk tego projektu jest kontynuacją przesłania i przekazu „Ożywionej Instalacji Manekinów” oraz „Garbusa-dzieci kwiaty”, jej buntu przeciwko samotności i bezradności człowieka w tłumie i tęsknoty za przemijającymi wartościami. W swojej twórczości bardzo często podkreśla konieczność pokochania siebie jako podstawowy warunek akceptacji własnej osoby, a przez bycie cząstką lokalnej społeczności, również współistnienia i współdziałania z innymi, pomimo różnic.

Tworzy serię obrazów „Być Kobietą…”. To akty kobiet podczas wykonywania różnych czynności.

Katarzyna Czajka bierze udział w projekcie Żanny Gierasimowej. Aktualnie trwają próby do przedstawienia teatralnego „Bezuki 2”, w którym gra samą siebie pod pseudonimem Leonardo.

Artystka dostaje wiele propozycji wystaw, jednak korzysta z nich bardzo wybiórczo. Poniżej wybrane miejsca prezentacji prac Katarzyny Czajka:
-W Oranżerii Pałacu w Wilanowie – wystawa 2010 r.
-W programie telewizji Polsat Cafe „Z tyłu sceny” – scenografia 2010
-Podczas uroczystości wręczenia statuetek „Ślad” w Domu Arcybiskupów Warszawskich – scenografia 2011
-W ramach II Warszawskiego Dnia Jedności Europejskich Bractw Kurkowych i Tradycji Ziemiańskich podczas Balu Staropolskiego z udziałem przedstawicieli Europejskiej arystokracji i ziemiaństwa w Warszawskiej Bibliotece Rolniczej na Krakowskim Przedmieściu, luty 2012
-Podczas występów ulicznych w przestrzeni miejskiej w Warszawie w lutym 2012 roku jako -Ożywiona Instalacja Manekinów
-W Parlamencie Europejskim w Brukseli ,15 maja 2012 roku
-W Cannes podczas Polish Excellent Night, 23 maja 2012 roku
-W Hotelu Mazurkas w Ożarowie Maz., wystawa 2013
-Galeria w Hotelu Bristol, wystawa 2013
-Urząd Marszałkowski Województwa Mazowieckiego, wystawa maj 2013
-Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego w Warszawie, wystawa 2013
-Żyrardów Stara Przędzalnia, wystawa 2014
-W Galerii im. B. Biegasa w Powiatowym Centrum Kultury i Sztuki im. Marii Konopnickiej w Ciechanowie – wernisaż grudzień 2014
-Dom mody VITKAC w Warszawie, wystawa 2014/2015
-Urząd Marszałkowski Województwa Mazowieckiego wystawa patriotyczna, maj 2015
-Galeria Przedsionek w Żyrardowie, lato 2015
-Krajowa Izba Gospodarcza, wystawa 2015
-Wystawa podczas Konferencji Przemysłowo-Handlowej w Bibliotece Rolniczej w Warszawie, grudzień 2015
-Stała wystawa w MEDISPA w Warszawie
-Stała wystawa w Galerii Dorum Art w Warszawie
i wielu innych.
Artystka prezentowała swoje prace również podczas Fashion Week w Łodzi (maj 2011) oraz na targach w Warszawie, Niemczech, Dubaju i Kazachstanie oraz w Paryżu. Prace Katarzyny Czajka można było również zobaczyć w reportażach francuskiej telewizji TV 5 MONDE, rosyjskiej telewizji Rossija Kultura oraz niemieckiej telewizji Deutsche Welle.
Otoczona rodziną i przyjaciółmi znajduje w sobie niezwykłe pokłady dobrych uczuć i kreatywności, aby pokazać sobie i innym, szczególnie kobietom, że każdy moment w życiu jest właściwy, aby zacząć coś nowego, w zgodzie ze sobą i dla innych.